تهران که به عنوان پایتخت کشور ایران معرفی می شود ساختمان های تاریخی بسیاری را درون خود جای داده که از میان آن ها می توان موزه عبرت را نام برد. این موزه در باغ ملی واقع شده که یکی از ترسناک ترین شکنجه گاه هایی است که در ایران وجود داشته و بازدید کنندگان می توانند تاریخ این مرز و بوم را با رفتن به آن جا بهتر درک کنند. آس چارتر به شما این امکان را می دهد تا با کمترین هزینه و کمترین زمان بتوانید بهترین بلیط هواپیما مشهد تهران و بلیط ارزان چارتری اهواز تهران و بلیط پرواز شیراز تهران و بلیط پرواز یزد تهران را از این سامانه دریافت نمایید.
با رفتن به موزه عبرت ایران می توانید از اوضاع زندانیان سیاسی که در زمان حکومت پهلویان در آن جا به سر می بردند اطلاع پیدا کنید، در واقع درک تاریخ پهلویان برای شما با رفتن به موزه راحت تر می شود که در آن جا مجسمه چهره های سرشناس را با ظرافت و زیبایی خاصی می توانید مشاهده کنید.
در سال ۱۳۱۱ رضاشاه پهلوی دستور احداث بنای ۴ طبقه ای که ضد زلزله باشد را داد و معماران آلمانی توانستند در قلب تهران مجموعه ای را احداث کنند که هیچ گونه راه فراری به بیرون نداشت و به عنوان اولین زندان مدرن ایرانی از آن یاد می شود.
در زمان حکومت پهلوی دوم این ساختمان در اختیار کمیته ضد خرابکاری قرار داشت که برای شکنجه زندانیان از آن استفاده می کردند.
انواع شکنجه در موزه عبرت ایران
همان طور که گفته شد در موزه عبرت شد مجسمه زندانیان سیاسی زیادی وجود دارد که شکنجه آن زمان را برای بازدیدکنندگان به نمایش گذاشته است. به طور کلی در این موزه ابزارهای مختلفی از شکنجه های زمان ساواک را به درستی می توانید مشاهده کنید که در ادامه انواع مختلفی از آن را برای شما شرح خواهیم داد.
شکنجه روحی موزه عبرت ایران
یکی از رایج ترین و شکنجه هایی که در زمان پهلوی انجام می شد شکنجه های روحی و روانی بود که ماموران معمولا نوارهای موسیقی با صدای ناله و تیر اندازی را برای زندانیان پخش می کردند تا باعث برهم زدن آرامش آن ها شود به خصوص این شکنجه ها را از ساعت ۷ شب تا ۵ صبح انجام می دادند تا زندانی عذاب بیشتری بکشد.
آپولو موزه عبرت ایران
آپولو یکی از شکنجه هایی بود که در موزه عبرت تهران برای زندانیان سیاسی انجام می دادند که آن را از آپولوی فضانوردان الهام گرفته بودند و یکی از وحشتناک ترین ابزارها بشمار می رفت. برای استفاده از این ابزار دست و پای زندانی را می بستند و کلاه آهنی را بر روی سر او قرار می دادند تا هنگام شلاق خوردن فریاد بزند و صدای وی در کلاه بپیچد.
کف پا ارتباط مستقیمی با مغز دارد، بنابراین زندانی بعد از چند ضربه احساس می کرد که کابل به فرق سرش برخورد می کند، از طرفی برای جلوگیری از عفونت هم بر روی آن پودر پنی سیلین می گذاشتند تا سوزش زیادی برای زندانی انجام شود.
کشیدن ناخن موزه عبرت ایران
کشیدن ناخن را مطمئنا بسیاری از افراد شنیده اند که ماموران ساواکی برای این که به شکنجه زندانیان سیاسی بپردازند با استفاده از انبردست یا گاز انبر یکی یکی ناخن های زندانیان را می کشیدند که درد زیادی را ایجاد می کرد و گاهی اوقاتم باعث از هوش رفتن آن ها می شد.
قفس داغی موزه عبرت ایران
در بخشی از موزه عبرت می توان قفس داغ ۸۰ سانتی متری را مشاهده کرد که تنها نیم متر عرض دارد و از آن برای شکنجه و تحقیر زندانیان استفاده می شد. زندانی ابتدا باید وارد این قفس کوچک شود تا بخاری برقی را زیر قفس روشن کنند که به تدریج داغ می شد سپس بدن زندانی شروع به سوختن می کرد.
در نتیجه زندانی با بدن برهنه نمی توانست هیچ گونه حرکتی را انجام دهد و برای این که چند ثانیه از میله های داغ فاصله بگیرد خود را به سمت بالا می کشید که ناگهان مامور سیگاری را پشت دست وی خاموش می کرد تا میله را رها کند و دوباره داغی را احساس نماید.
تخته شلاق موزه عبرت ایران
شلاق زدن زندانیان از دیگر شکنجه هایی بود که در زمان ساواک انجام می شد. مأموران بعد از این که با استفاده از شلاق به کف پای زندانیان می زدند آن ها را مجبور می کردند تا بر روی برف و یخ راه بروند که درد بسیار شدیدی را به همراه داشت.
شکنجه گر زمانی که از تخت شلاق استفاده می کرد زندانی را بر روی تخت می بست و ۲ نفر هم برای شلاق زدن مامور می شدند تا زندانی اجازه نفس کشیدن نداشته باشد. درنهایت اجاقی را زیر تخت روشن می کردند تا زندانی بسوزد.
آویزان کردن از سقف موزه عبرت ایران
از دیگر روش های وحشتناکی که در موزه عبرت ایران می توانید مشاهده کنید آویزان کردن زندانیان از سقف می باشد. در واقع ماموران ساواک زندانی های سیاسی را از مچ پا یا دست به گیره هایی در سقف اتاق آویزان می کردند و با کابل بر روی بدن برهنه آن ها شلاق می زدند.
بخش های مختلف موزه عبرت ایران
زمانی که وارد موزه عبرت می شوید ابتدا ماشین ماموران ساواک را می بینید که از آن ها برای تعقیب و دستگیری زندانیان استفاده می کردند. خودروهای پژوی دیگری وجود دارد که برای دستگیری افراد عادی استفاده می شد.
از بخش های دیگر موزه می توان اتاق افسر نگهبان، اتاق پانسمان، اتاق معرفی خاندان پهلوی، اتاق اسلحه، سلول های عمومی و … را می توان نام برد که برخی از آن ها را برای شما شرح می دهیم.
سلول های عمومی و انفرادی موزه عبرت ایران
موزه عبرت ایران دارای ۴ بند انفرادی و ۲ بند عمومی است که حدود ۲۵۰ زندانی را درون خود جای می دهند، البته در سال ۱۳۵۵ تعداد نفرات بیشتری از این عدد را در زندان جای می دادند به نحوی که تعداد قرارگیری زندانیان در سلول انفرادی ۵ نفر بود.
اتاق افسر نگهبان موزه عبرت ایران
زندانیانی که دستگیر می شدند را با چشم بسته به اتاق افسر نگهبان می بردند تا اسم و مشخصات آن ها را ثبت کنند، در واقع بعد از بازرسی بدنی و دریافت وسایل زندانیان آن ها را راهی زندان می کردند.
اتاق نگهداری لباس زندانیان موزه عبرت ایران
برای نگهداری لباس زندانیان از کمدهای فلزی استفاده می کردند که کلیه لوازم شخصی آن ها را براساس شماره ای که داشتند در یکی از این کمدها قرار می دادند.
اتاق پانسمان موزه عبرت ایران
زندانیان را بعد از این که شکنجه می شدند به اتاق پانسمان می بردند تا مداوای آن ها را انجام دهند، اما این اتاق هم نوعی شکنجه برای زندانیان بشمار می رفت، چرا که بدون استفاده از هیچ گونه داروی بی حسی و با بی رحمی تمام پانسمان را انجام می دادند.
مسیر دسترسی به موزه عبرت ایران
در پاسخ به سوال موزه عبرت کجاست؟ باید بگوییم موزه عبرت در قسمت شمالی میدان امام خمینی واقع شده که حتی اگر با وسایل حمل و نقل عمومی راهی سفر شوید به راحتی می توانید با تاکسی های درون شهری خود را به این موزه برسانید.
